‘Ik zit op mijn plek in de kinderopvang. Dit is wat ik doe, waar ik het allerliefste ben’

Al 36 jaar is Marielle Machielsen in dienst bij Kober en haar voorgangers. Op haar 17e (in 1986) begon ze met een stage bij peuterspeelzaal Valkenhorst. Daarna is ze blijven hangen. Het liefst werkt ze met kinderen van 0 tot 4 jaar. Marielle blikt terug op haar werk en ‘‘haar’’ kinderen.

Is het werk veranderd door de jaren heen?

‘36 jaar kinderopvang en het is voorbij gevlogen’, vertelt Marielle. ‘Er is niks veranderd aan hoe een kind groeit of zich ontwikkelt. De wereld eromheen is veranderd. Met mijn adviezen en tips help ik ouders nog steeds in de ontwikkeling en opvoeding van hun kind. Vooral ouders met een eerste kindje waarderen een helpende hand. Ouders van nu zoeken veel dingen op in Google. Daar staat het allemaal mooi beschreven, maar in de praktijk loopt het vaak net even anders met een kind. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn eigen manier. Lopen met 1 jaar? Nee hoor, niet altijd. Dat mag wat later. Niks om je zorgen over te maken.’

De tijd van nu: vrijere opvoeding

Marielle: ‘In de opvoeding zijn er dingen veranderd door de jaren heen. Kinderen mogen meer, krijgen alle aandacht en ouders luisteren naar wat kinderen willen. Dat was vroeger wel anders. De ouders bepaalden meer, er was minder inspraak. Kinderen van nu hebben vaker een sterke eigen wil en mening.’

Veel ervaringen rijker door mijn werk

‘Ik heb op verschillende locaties gewerkt’, zegt Marielle. ‘Op mijn 20e mocht ik een peuterspeelzaal mee opzetten in een nieuwe wijk in Breda, Haagse Beemden. We zagen honderd kinderen in de week met z’n tweeën. Het was best een lastige wijk in die tijd, waar armoede een rol speelde. Ik heb verschrikkelijke dingen gezien. Een keer trok ik het shirt uit van een kind en daaronder zag ik een schoenafdruk op de rug van het kind staan. Dat raakte mij echt, ik wist niet wat ik moest doen. Ik heb het gemeld bij een vertrouwensarts. Ik was 20 jaar, nog erg jong.’

Warme herinneringen

‘In de Haagse Beemden liggen ook mooie herinneringen’, vertelt Marielle enthousiast. ‘Bij peutergroep Merlijn bijvoorbeeld waar ik werkte in een groot team met jonge meiden. We zaten in dezelfde levensfase. Veel collega’s gingen, net als ik, samenwonen, trouwen en kregen kinderen. Dat schept een band. Mijn leidinggevende van toen was zo’n warm lief mens. Ze is een paar jaar geleden overleden. Ik kijk terug op een bijzondere tijd daar.’

Kinderen van kinderen helpen opgroeien

Marielle: ‘Ik zit op mijn plek in de kinderopvang. Dit is wat ik doe, waar ik het allerliefste ben. Mijn plek is kinderdagverblijf De Petteflet in ’t Ginneken. Ik werk op een kleine locatie in een hecht team. Wij zijn een verlengstuk van het gezin. De dreumesen, daar ben ik aan verknocht. Er is niks mooiers dan contact maken met kinderen en ze helpen om de wereld in te stappen. Letterlijk en figuurlijk. Soms kom ik ouders tegen die als kind bij mij op de peuterspeelzaal zaten, zij brengen hun kinderen nu weer bij mij. Zo fijn en zo vertrouwd.’