‘De warmte van kinderen, ouders en collega’s dat is het mooiste aan ons vak’

Die ‘‘juf’’ dat is pedagogisch medewerker Hellen van Raam. Bijna 35 jaar in dienst bij Kober en haar voorgangers. Hellen woont en werkt in Prinsenbeek op kinderdagverblijf de Prinsentuin. Met vier kinderen, zeven klein-kinderen en honderden kinderen die zij door de jaren heen op de opvang heeft begeleid, is zij een bekende in het dorp. It takes a Hellen to raise a child in Prinsenbeek.

Brabants onderonsje

‘Het Brabantse ons-kent-ons-gevoel leeft heel erg in Prinsenbeek’, vertelt Hellen lachend. ‘Ik vind het fijn dat ik tijdens het boodschappen doen, ouders tegenkom waarvan de kinderen bij mij op de opvang zitten of hebben gezeten. Kijk Juf Hellen van ’t Olifantje, ken je die nog? Zelfs volwassenen spreken mij zo aan. Het contact met kinderen en ouders is warm. Het leven is goed hier.’

Verschillen vroeger en nu

Hellen: ‘Vroeger gingen we op huisbezoek als een ouder een peuter aanmeldde bij de peuterspeelzaal. Even kennismaken in een bekende omgeving voor het kind. Zodoende ben ik veel huizen binnengestapt in Prinsenbeek. Ja er is veel veranderd, kinderopvang is geprofessionaliseerd. Vroeger zagen ouders je
als oppas, nu worden we gezien als iemand die de kinderen mee begeleidt en opvoedt. Er zijn nieuwe protocollen, ander beleid, het begeleiden en stimuleren van kinderen tijdens hun ontwikkeling heeft veel meer aandacht. Daarnaast is gezonde voeding belangrijker geworden. Vroeger schonken we limonadesiroop! Kinderen zijn ook anders. Ze zijn vrijer, willen meer betrokken worden en de gezagsverhouding is veranderd. Een peuter van 2 jaar noemt mij bij de voornaam, dat kon vroeger toch niet.’

Hartverwarmend werk door kinderen, ouders en collega’s

‘De warmte van kinderen, ouders en collega’s dat is het mooiste aan ons vak. Kinderen die jou enthousiast begroeten in de ochtend, die op je afrennen en
een knuffel geven. Ouders laten merken dat ze hun kinderen vertrouwd bij ons achterlaten, dan zeggen ze bijvoorbeeld: Gisteren vertelde Emma dat ze jou de liefste juf vindt Hellen. Dat vind ik ontroerend. Maar we doen het met z’n allen bij ons op de groep. Jong of oud, iedereen hoort erbij in ons team. Aan collega’s heb je steun in het leven.’

Pensioen staat voor de deur

‘Ik ben de oudste op onze locatie en vaak de vraagbaak. Dat moet wel veranderen, want over 2,5 jaar stop ik met werken. Al bijna 35 jaar draai ik mee op de groep. Ik heb een tijdje als interne auditor gewerkt en ik ben voorleescoördinator. Voordat ik in de kinderopvang terecht kwam, werkte ik als jeugdbibliothecaris. Daar stopte ik mee toen ik kinderen kreeg. Want als je kinderen kreeg, bleef je vroeger thuis als moeder. Dat hield ik een paar jaar vol, totdat ik in het dorp een vacature zag op de peuterspeelzaal. Ik solliciteerde en ik heb er nooit spijt van gehad. Nog 2,5 jaar werken, ik ga het missen! Ik wil nog mee naar de nieuwbouw in het kindcentrum De Griffioen.’