Bijna 50 jaar in dienst, maar ik wil niet met pensioen. De kinderen geven mij energie!

‘De Krekeltjes, de Kornuiten, de Toppers, ik heb op zoveel groepen en locaties gewerkt en met allerlei leeftijden’, begint Marleen Vorderman. Baby’s, dreumesen, peuters, kleuters, jonge en oudere basisschoolkinderen, ze zitten allemaal in mijn hart. Momenteel zet ik samen met een jonge collega de nieuwe bso Buitengewoon op, waar kinderen van 8 – 12 jaar welkom zijn. Het is geweldig om die pre-pubers te zien opgroeien tot jongvolwassenen.’

Kinderen zijn grappig, spontaan en ondeugend

Marleen: ‘Het was mijn wens om in mijn laatste jaren met de 8- tot 12-jarigen te werken. Ze zijn een beetje opstandig, doen soms stiekeme dingen en durven alles te zeggen. Mobieltjes en smarthorloges moeten in de tassen blijven op de bso, maar de verleiding is groot. Ik betrap er weleens één die achter de bank zit te appen. Dan zeg ik: Zeker je vriendje aan het appen? Neeeee ik heb geen vriendje, roepen ze dan hard. Dan herinner ik ze – op strenge toon – aan onze afspraak over de mobieltjes, maar inwendig lach ik. We deden vroeger allemaal dingen die niet mochten.’

Blijven bij Kober en loslaten

‘Volgend jaar word ik 67, maar ik ga nog niet met pensioen’, zegt Marleen stellig. Mijn coördinerende taken, zoals het overblijven op basisschool De Griffioen, laat ik los. Kober is blij dat ik blijf. Met mijn leidinggevende kijken we wat mogelijk is, zodat ik kan blijven werken. Ik wil niet stoppen maar wel minder werken. Mijn man is met pensioen, dus het is ook tijd om samen te genieten. Er zijn vakantiebestemmingen die we graag willen zien, we houden van tuinieren, werken in onze groentetuin, timmeren of knutselen met hout; we hebben genoeg te doen! De kinderen kan ik niet missen, ze geven mij energie. Mijn man begrijpt dat gelukkig.’

Vroeger was alles losser, nu werken we vanuit een kader met ruimte voor eigen inbreng

‘De opvallendste verandering in al die jaren vind ik dat we nu gestructureerd werken’, legt Marleen uit. Vroeger bekeken we per dag wat we gingen doen met de kinderen. We gaven snoepjes aan de kinderen en ranja. Nu eten en drinken we volgens het gezonde voedings-beleid, voor het organiseren van activiteiten gebruiken we het programma DoenKids. Er zijn kaders, maar binnen die kaders is er ruimte om dingen op je eigen manier te doen. Ik vind het prettig dat er afspraken zijn over hoe we werken. Als dat er niet is, en je hebt een collega met hele andere ideeën, wordt samenwerken moeilijk. Ik ben heel tevreden over hoe we werken bij Kober.’

Alle kinderen in beeld hebben

Marleen: ‘Ook de kinderen hebben baat bij onze manier van werken. We observeren alle kinderen, vroeger was dat niet zo. Ja, als een kindje opvallend gedrag vertoonde dan verdiepten we ons in het kind, keken we wat er aan de hand was. Maar ook achter makkelijke kinderen kunnen zorgen schuilen. Ik had vroeger een kindje in de groep dat netjes in de pas liep. Ze speelde lief en rustig, gaf netjes antwoord. Een stagiaire observeerde haar vanwege een stageverslag. Opvallend was dat het meisje altijd afstand hield, bij aanrakingen maakte ze een terugtrekkende beweging. We bespraken onze zorgen met de ouders en zij herkenden het gedrag. Uiteindelijk is geconstateerd dat het kindje een zeldzame ziekte had, waarbij ze continu pijn voelde in haar lijf. Ze is jong overleden, zoiets vergeet je nooit.‘

Leuke momenten zijn er genoeg

‘Een paar jaar geleden hadden we in het pand van de scouting een binnenzwembad opgezet’, vertelt Marleen lachend. ‘De kinderen genoten. Buiten viel de regen met bakken uit de lucht en toch konden de kinderen zwemmen. Op het einde van het jaar vullen we het zwembad weer en organiseren we voor de bso-kinderen een nieuwjaarsduik op 2 januari. Geweldig, toch!’

Liefde voor de kinderen, voor het vak

‘Mijn lijf is bejaard, mijn geest is 20 jaar’, zegt Marleen. ‘Kinderen zien dat je ouder bent. Wat heb jij gekke handen, zeggen de kinderen weleens als ze mijn ouderdomsvlekken zien. Jonge kinderen zijn spontaan en roepen wat ze zien. Oudere kinderen zijn allemaal verschillend en op hun eigen manier grappig.
’s Avonds ben ik afgebrand, zit ik lekker op de bank. Gelukkig staat het avondeten klaar als ik thuiskom, het voordeel van een man die met pensioen is. Werken met kinderen is het leukste wat er is!’

50 jaar in dienst in 2024

‘Toen ik 25 jaar in dienst was, heb ik een feest gegeven in een feestzaal met al mijn broers, zussen en
ex-collega’s. Inmiddels heb ik zoveel collega’s zien komen en gaan, het wordt te druk om weer zo’n feest te geven. Natuurlijk ga ik het vieren als ik 50 jaar in dienst ben, hoe dat moet ik nog bedenken. Komt goed!’, aldus Marleen.

‘De nieuwe bso Buitengewoon in Prinsenbeek zit in het pand van de scouting. Deze bso zet ik samen op met mijn jonge collega Marilène. Zij is 25 jaar, sportief, energiek en bruist van de ideeën. Hoewel zij jong is en ik oud, hebben we een klik. Samen hebben we voor een heel jaar activiteiten bedacht, we vullen elkaar goed aan. Lichamelijk kan ik niet meer alles, maar Marilène wel. Ik heb meer ervaring en weet waar we op moeten letten bij de organisatie van activiteiten, hoe we ouders betrekken en informeren bijvoorbeeld. Jongeren zijn spontaan, denken niet in beperkingen, alles kan en ze gaan sneller over tot actie. Daar word ik enthousiast van! Van jongeren leer ik veel. Bijvoorbeeld dat er meer mogelijk is dan ik denk. Ik wil niet blijven hangen in hoe we dingen 30 jaar geleden deden. Dus ik vergelijk ook niet met vroeger. We leven nu, alles is anders dan vroeger.’